Mijn vriendin Yuka, een geweldige drummer, is afgelopen zomer vanuit Japan naar Amstelveen verhuisd. Ze wilde de muziekscene hier in en, gelukkig voor mij en jou, werd ze toen gewezen op de Vivid Sessions in P60 op de eerste woensdag van de maand.
P60 is het belangrijkste podium voor muziek in Amstelveen en ontvangt regelmatig grote internationale bands. Wat ik niet wist is dat P60 ook een plek is waar je kunt jammen. Een andere Helicopter stamgast, Gijs, de geweldige toetsenist van Club Motown, zei ook dat ik daar moest gaan kijken. Dus daar ging ik, met de Jazz-bas op mijn rug, en liet de veiligheid van Amsterdam achter me met bus 357 naar Amstelveen.
Ik dacht dat ze ergens een klein zaaltje hadden voor de gratis jamsessie. Ik keek rond in het café op de begane grond. Niets. Dus achtervolgde ik een gitarist de trap op en bevond me bij het hoofdpodium, een grote zaal met hoge plafonds, een bar en tientallen tafels en stoelen. De stemming was goed, zowel in het publiek als op het podium, en de jam was druk bezocht. Er waren ongeveer 50 mensen aanwezig, veel muzikanten maar nog veel meer om gewoon te genieten van de muziek en de geweldige sfeer.
Ik vond Yuka, die me vertelde dat ene Isaac de jam runde. Hij had me verwacht en zei dat ik wat later met Yuka kon spelen. Er was een band die wat nieuw materiaal uitprobeerde (zijn er Heli-bands die wat materiaal willen uitproberen?), waarna Isaac het podium opende voor de vele opgewonden muzikanten. Enkele hoogtepunten waren de misschien 12-jarige drummer, die het absoluut killde, de 75-jarige dame op de drums, die het ook killde, en Isaac zelf die met zang en showmanship het publiek echt in beweging kreeg. De genres waren pop, soul, funk en blues, soms covers, ter plekke geïmproviseerd door de muzikanten die Isaac in de ring gooide.
Toen het tijd was voor Yuka en mij om te schitteren, vroeg Isaac ons om een zangeres te ondersteunen, die een Bob Dylan-cover deed. Niet bepaald de meest opwindende dingen om te spelen voor de bas of de drums, maar het is ook eerzaam een dienstbare ritmesectie te zijn. De volgende was een tiener uit Oekraïne met zijn gitaar die vroeg om de blues te spelen. Hij deed het prima, maar het hele stuk was eerlijk gezegd een beetje ongeïnspireerd. Daarna moest ik alweer plaatsmaken voor de volgende bassist in de rij, wat voelde als een gemiste kans. Ik had een plan kunnen bedenken om iets spannenders te spelen en Gijs erbij te betrekken, die eigenlijk stond te popelen om mee te spelen, maar onze tijd was al voorbij.
Het was toch een goede ervaring, spelen op een groot podium met geweldige verlichting, apparatuur en lief en enthousiast publiek. Isaac is een aardige vent en weet de verschillende muzikanten goed aan te sturen. Niet iedereen heeft hetzelfde niveau, maar over het algemeen werd er goede muziek gemaakt en was er een gezonde sfeer die heel gastvrij was. De huisband sloot de avond af met een hyperversie van Hey Ya!, die ons uit onze stoelen lanceerde om te dansen, en ik weet zeker dat het publiek zich minstens zo goed vermaakte als de muzikanten. Ik raad het zeker aan om te gaan kijken.
De volgende Vivid Sessions zou begin juli zijn, maar dat is nog niet aangekondigd op hun website. Houd de kalender van P60 in de gaten, of de Helicopter Agenda. Ik zag dat er ook jamsessies plaatsvinden in het P60 café, de eerstvolgende is op donderdag 1 juni.