Magustry

Nou, ik weet het niet precies, maar het heeft in ieder geval te maken met aanstormend talent in de Amsterdamse rockscene. Ik had ze natuurlijk al bij ons in de studio gehad, maar bij de Launchpad #3 in Maart had ik het genoegen om te zien hoe ze op het podium uitpakken.

Het lukt deze vijf kapsones-vrije muzikanten om de magische energie van de 60s terug tot leven te brengen in bluesy audio-experimenten waar Janis, Jimi en Jim goedkeurend bij hadden gegrooved. Maar het zijn geen oude hippies die hier uit de sloot getrokken worden, want de psychedelische bluesrock is geupdate met een moderne synthesizer, pakkende liedjes en, op z’n tijd, uitstapjes naar funky en disco-geinspireerde ritmes die het geheel een speels en dansbaar karakter geven. 

Als ze niet al een stuwdam van een stem had, zou zangeres Gaia het goedmaken met haar showwomanship. Dansend, lachend en zichzelf op de borst kloppend is de lol die ze zo te zien heeft zeer aanstekelijk. Niet alleen bij Gaia druipt het speelplezier (en het zweet) ervanaf. Keys-speler Robin verzorgt de synthbass en lijkt regelmatig in een even diepe trance te verzinken als het publiek. Tenminste, als het geen tijd is voor een intense gitaarsolo van gitaristen Branko en Luiz. En drumsolos? Die kunnen ook niet ontbreken en drummer Max draait de intensiteit graag naar tien, waarna de solo moeiteloos overgaat in de volgende rocktrip. 

Prognose: Deze gasten gaan het ver schoppen. En jij wilt er bij zijn. Volg via Instagram en Soundcloud de onvermijdelijke machtsovername van de Magustry, wat dat ook mag zijn.